ഫേസ്ബുക്കില് ഒരു സുഹൃത്ത് എന്നെ ടാഗ് ചെയ്ത ഒരു നോട്ടില് ആകെ പരിതപിക്കുന്നത് മുച്ചീട്ടു കളിക്കാരും പിമ്പുകളും തട്ടിപ്പറിക്കുന്നവരും എന്തു കൊണ്ട് "നമ്മുടെ സമുദായത്തിലെ" അംഗങ്ങള് മാത്രമാവുന്നുവെന്നാണ്. മതവിദ്യാഭ്യാസം ആവശ്യത്തിന് ലഭിക്കുന്ന സമുദായമായിരുന്നിട്ടും എന്തു കൊണ്ട് ഇത്തരം നീചന്മാര് നമ്മുടേതു മാത്രമായി ഉല്പ്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു എന്നാണ്.
ആദ്യമായി ഇതൊരു ഉപരിപ്ലവമായ നോട്ടും കമന്റ്സുമായിപ്പോയി എന്ന് തന്നെയാണെന്റെ നിരീക്ഷണം. ഇസ്ലാം മതത്തിലെ അംഗങ്ങളുടെ പേരുകള് കുറ്റവാളികള്ക്കിടയില് വായിക്കേണ്ടി വരുന്നത് എന്തു കൊണ്ടെന്ന ചര്ച്ച ഈയൊരു സാഹചര്യത്തില് ഒരു ഫേസ്ബുക്ക് നോട്ടില് ഇത്തരത്തില് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത് ഒരു സദുദ്യമമോ സാന്ദര്ഭികമായതോ ആയി തോന്നിയില്ല. അദ്ദേഹം, താന് പരിതപിക്കുന്ന സമുദായത്തിലെ അംഗം തന്നെയാണെന്ന നിലയില് സംസാരിക്കുമ്പോള് ഇതൊരു പൊതുചര്ച്ചയില് പരിഹരിക്കാവുന്ന വിഷയമാണെന്ന് ധരിക്കുന്നതും ശരിയല്ല.
മറ്റൊരു തരത്തില്, കണ്തുറന്നു നോക്കിയാല് സമൂഹത്തിലെ കുറ്റവാളികളെ മതത്തിന്റെ ലേബലില് കാണുന്നത് വിഡ്ഢിത്തമാണെന്നതാണ് യാഥാര്ത്ഥ്യം. കാരണം, മതം എന്നും മനുഷ്യന്റെ നന്മയ്ക്കായിട്ടാണ് പ്രബോധനം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്; അതേത് മതമായാലും. ഒരാള് ഒരു മതത്തിലെ അംഗമാവുന്നത് ഏതെങ്കിലുമൊരു അംഗത്വപത്രം പൂരിപ്പിച്ചു കൊടുത്തിട്ടല്ല. മറിച്ച്, ആ മതം മുന്നോട്ടു വെക്കുന്ന ആശയങ്ങളെ പുല്കുകയും അതിന്റെ വെളിച്ചത്തില് ജീവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴുമാണ് ഒരു വ്യക്തി ആ മതത്തിന്റെ മുദ്ര ചാര്ത്തപ്പെടുന്നത്.
അതു കൊണ്ടു തന്നെ ഒരു മതത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ആശയങ്ങള് മനസ്സിലാക്കണമെങ്കില് അതിന്റെ ലേബല് ചുമക്കുന്നവരെ പഠിക്കുന്നതിനേക്കാള്, പ്രമാണങ്ങളില് നിന്ന് പഠിക്കുന്നതായിരിക്കും ഉത്തമം. മതത്തിന്റെ അനുയായികളില് തന്നെ സച്ചരിതരായ വ്യക്തിത്വങ്ങളില് മതം എങ്ങനെ സ്വാധീനിച്ചിരുന്നുവെന്നും, അവരുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് മതമൂല്യങ്ങളുടെ പ്രഭ ഏതു വിധത്തിലാണ് തുണയായതെന്നും പഠിക്കുകയാണെങ്കില് കുറച്ചെങ്കിലും കാര്യങ്ങള് ഉള്ക്കൊള്ളുവാന് സാധിക്കുകയും ചെയ്യും. നേരെ മറിച്ച് ഈ മതത്തിന്റെ അനുയായിയാണെന്ന് പറയുകയും, എന്നാല് മതം പറയുന്ന മൂല്യങ്ങളൊന്നും ജീവിതത്തില് പ്രകടിപ്പിക്കാതിരിക്കുകയും, പകരം സകല തോന്നിവാസങ്ങളും ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വ്യക്തിയില് മതത്തെ ദര്ശിക്കാനാവില്ലല്ലോ..
ഫുട്ബോളിന്റെ ചരിത്രം പഠിക്കുമ്പോള് ഇന്ത്യയില് നിന്ന് തുടങ്ങുകയോ, ഇന്ത്യയില് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നത്, ക്രിക്കറ്റിനെക്കുറിച്ചറിയാന് അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിലേക്ക് പോകുന്നത് ഒക്കെപ്പോലെയാണത്. എന്നാല് ഇന്ത്യയില് ഫുട്ബോളും അഫ്ഗാനിസ്ഥാനില് ക്രിക്കറ്റും അതിന്റെ എല്ലാ ആവേശത്തോടെയും കളിക്കപ്പെടുന്നുമുണ്ട്.
ഇനി, മുസ്ലിംകള് മാത്രമാണീ കുറ്റകൃത്യങ്ങളില് പ്രധാനികള് എന്ന് ധരിക്കുന്നതിലെ പിഴവിനെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോള് മനസ്സിലാക്കേണ്ട മറ്റൊരു വസ്തുതയുണ്ട്. സത്യത്തില് മുസ്ലിംകളിലെ കുറ്റകൃത്യങ്ങള് മറ്റുള്ളവരേക്കാള് കൂടുതല് ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. സ്വന്തം പേരിന്റെയൊപ്പം "ഹാജി" എന്ന് വാലുള്ള ഒരു വ്യക്തിയെ കള്ളനോട്ടിന്റെയോ മറ്റോ കേസില് പിടിക്കപ്പെട്ടപ്പോള്, യാതൊരു ദാക്ഷിണ്യവുമില്ലാതെ ഒരു അമുസ്ലിം സുഹൃത്ത് "ഹും! ഹാജിയാണത്രെ! കള്ളനോട്ടിന്റെയാണ് പണി!" എന്ന് കമന്റ് പറഞ്ഞത് ഞാനോര്ക്കുന്നു. കള്ളുകച്ചവടത്തിലും പെണ്വാണിഭത്തിലും പിടിച്ചു പറിയിലുമെല്ലാം പിടിക്കപ്പെടുന്ന പ്രതികളിലാരെങ്കിലും മുസ്ലിം വിഭാഗത്തില് പെട്ടവനാണെങ്കില് അതിന്ന് കൂടുതല് ശ്രദ്ധ കൈവരുന്നത് ഒരു പച്ചപ്പരമാര്ത്ഥമാണ്. എന്താണിതിനു കാരണം ?
ഇസ്ലാം എന്ന ജീവിത വ്യവസ്ഥമനുഷ്യന് അക്രമിയാവുന്നതിന്റെ, നീചമായ ചിന്തകളുടെ, കുറ്റകൃത്യങ്ങളുടെയെല്ലാം വാതിലുകള് ശക്തമായി കൊട്ടിയടക്കുന്നു. മോശമായത് ചിന്തിക്കുന്നത് പോലും അത് തടയുന്നു. ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ മേഖലകളിലും തികഞ്ഞ സൂക്ഷ്മത പുലര്ത്താന് അതാവശ്യപ്പെടുന്നു. സ്രഷ്ടാവിനെ സൂക്ഷിക്കാന് പറഞ്ഞ ഇസ്ലാം സൃഷ്ടികളോടുള്ള ഇടപാടിനെക്കുറിച്ചും ശക്തമായി താക്കീതു ചെയ്യുന്നു. സമ്പത്ത് മനുഷ്യന്റെ നിലനില്പ്പാണെന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുമ്പൊഴും അതില് അണുമണിത്തൂക്കം അനര്ഹമായത് കടന്നു കൂടാതിരിക്കാന് ഓര്മ്മിപ്പിക്കുന്നു. മുള്ളു വിതറപ്പെട്ട വഴിയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുമ്പോള് കാലുകളെടുത്തു വെക്കുന്ന ജാഗ്രത പോലെ ജീവിതത്തില് ഗൗരവപ്പെടാന് അതാവശ്യപ്പെടുന്നു.
ഇങ്ങനെയുള്ള ജീവിതവ്യവസ്ഥയില് അംഗമായിരിക്കുമ്പോഴും നീചകൃത്യങ്ങളില് അഭിരമിക്കുന്നവര് എങ്ങനെയാണ് ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതിരിക്കുക ? ഒരു മനുഷ്യന് ജീവിതത്തില് പുലര്ത്തേണ്ട എല്ലാ മര്യാദകളും പഠിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടും വഴിതെറ്റിപ്പോവുന്നവര് എങ്ങനെയാണ് കുറ്റം പറച്ചിലുകള് ഏല്ക്കാതിരിക്കുക ? ഇതു തന്നെയാണ് സംഭവിക്കുന്നതും.
ഞങ്ങളുടെ ഓഫീസില് നിത്യ സന്ദര്ശകനായിരുന്ന, നന്നായി ഹിന്ദിയറിയാവുന്ന, ഉമര് എന്നു പേരായ, മുസ്ലിമായ ഒമാനിയോട് ഉത്തര്പ്രദേശുകാരനായ, ഹിന്ദുവായ, ജയ്കിഷന്, അവര് തമ്മില് തമാശ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതിനിടെ ഒരിക്കല് ചോദിക്കുന്നതു കേട്ടു: "തും മുസല്മാന് ഹേ, ഫിര് ഭീ തും ഛൂട് ബോല്താ ഹേ ?" (നീ മുസ്ലിമാണല്ലോ, എന്നിട്ടും നീ കളവ് പറയുന്നോ). മുസ്ലിമായ ഉമറിന്ന് കളവ് പറയാന് പാടില്ലെന്ന് ഹിന്ദുവായ ജയ്കിഷന്ന് ബോധ്യമുണ്ട്. അതാണവന്റെ ആശ്ചര്യവും. എന്നിട്ടും ഈ ബോധ്യമില്ലാത്ത ഒരു പാട് ഉമറുമാര് സമുദായത്തില് ജീവിക്കുന്നുണ്ടെന്നതു തന്നെയാണിതിലെ പ്രശ്നവും.